Gevaarlijk spel met democratie

Het gaat niet goed in het welvarende Westen. Het is een gevoel dat na elke verkiezing sterker wordt. Na een heftige economische crisis, de afwenteling van de schade op de middenklasse en nu een stroom echte vluchtelingen zou je verwachten dat mensen gaan nadenken. 

Spanje en Portugal lijken het rustiger aan te doen. De verkiezingen in Spanje stemmen een beetje hoopvol, waar de kiezers lijken af te rekenen met een politieke kaste die zich schuldig heeft gemaakt aan corruptie en andere vormen van zelfverrijking. Maar ondanks de opkomst van nieuwe partijen is de oude rechtse en meest corrupte Volkspartij (Partido Popular) nog altijd de grootste.

In Portugal zie je een zelfde situatie, alleen is daar nog een linkse meerderheid te vormen. Al lijkt Europa daar weer niet zo blij mee. Europa dat juist deze landen met een overdreven bezuinigingsdrift heeft opgezadeld en legaal gekozen regeringen liet vervangen door technocraten. Het mag een wonder heten, dat juist in die zuidelijke lidstaten niet een sterkere Europa-scepsis bestaat.

Problematisch zijn evenwel de jonge democratieën in het voormalig Oostblok. Dat hier een zeker wantrouwen tegen links heerst is wellicht voorstelbaar, maar dat men dan kiest voor mallotige extreemrechtse dictators zoals in Polen, Hongarije en Oekraïne is weer het andere uiterste. En als het dan verkeerd uitpakt, massaal te straat opgaan. Tja…

Helaas geven de oude lidstaten niet bepaald een goed voorbeeld. In Frankrijk dreigt het Front National al te groot te worden en lukt het de oude partijen alleen nog de extreem rechtse beweging met een noodgreep van een echte overwinning af te houden. Nederland heeft een vergelijkbare PVV, maar om eerlijk te zijn heb je die hier niet nodig met de VVD en samen zijn die twee toch wel erg groot. De tegenstand is zwak en bangig. Alleen politiek Duitsland is nog een lichtend voorbeeld.

De ruk naar extreem-rechts in Europa is raar. De crisis kwam toch echt van rechts en de vluchtelingenstroom is voor een deel te wijten aan rechtse steun voor foute regimes en vernietigende oorlogen in Irak en Afghanistan. Inderdaad had gematigd links uit lafhartige angst voor de kiezer geen antwoord op de crisis, maar enthousiasme voor oorlog valt hen niet te wijten.

En het is besmettelijk die verkeerde keuzes van kiezers. In Turkije is de gevaarlijke Erdogan gekozen na een zelf veroorzaakte bijna burgeroorlog met de Koerden, nu een riskante ‘vriend’ van het Westen, getuige het neerschieten van een Russische straaljager. Israël presteert niet veel beter met een duistere Nethanyahu, ook al legaal aan de macht gekomen.

De leider van de vrije wereld, de Verenigde Staten, leek even genoeg te hebben van oorlogshitsers en koos voor een redelijke president. Wie nu evenwel het gekrakeel van de Republikeinse voorverkiezingen aanziet, slaat de schrik om het hart. Nu bepaalt daar slecht een kwart van de bevolking wie de volgende president wordt en lijken de Republikeinen niet echt kansrijk, maar echt gerust ben je er niet op.

Rusland is nooit een echte democratie geweest. Het resultaat is een Poetin, overigens niet eens de gekste leider. En zo zitten we straks in een wereld die in brand staat met bijkans louter halve garen aan het bewind. En dat is geen onontkoombaar natuurverschijnsel. Het zijn grotendeels door het volk gekozen leiders. Parlementaire democratie lijkt geen recept voor redelijk bestuur meer. Dat is gevaarlijk. 

Het is al met al een explosief mengsel. Het wordt echt tijd dat kiezers hun verantwoordelijkheid weer nemen en hun ongenoegen niet alleen uiten met stemmen op foute partijen. Democratie is een groot goed, waar nu een gevaarlijk spel mee wordt gespeeld. Het wordt tijd dat de bang gemaakte kiezers wakker worden en onbevreesd hun verstand gaan gebruiken. Wie begint? De meeste politici falen. Ontwaakt dus, kiezers aller landen!! Neem uw verantwoordelijkheid.

Laatst gewijzigd op 15-01-2016 om 16:16 uur