Je zult maar Fries zijn in een literaire roman

Kom je een Fries tegen in de Nederlandstalige literatuur, dan gaat het doorgaans om een simpele, oude zonderling, die op onverwachte momenten rake dingen zegt. Van die dingen waar anderen, politiek correct als ze zijn, niks over durven zeggen. Betrouwbaar en eerlijk zijn ze wel. 

Door André Keikes

Het valt niet mee om een bijdetijdse, ambitieuze Fries te vinden in de Nederlandse literatuur. Geen mooie, jonge mensen met een bul op zak, die plannen hebben om de wereld te veroveren. Friezen komen in hedendaagse romans vrijwel alleen voor als excentrieke figuranten; onverstaanbaar, dwarsig, bejaard: grauwe schimmen op de achtergrond. Friezen in literaire romans hebben weinig talent voor aanpassing, dus is ook elke vorm van opportunisme hen vreemd.

In 'De biograaf' van Willem Brakman uit 1983 wordt de hospita Kleinsma beschreven als 'een wat blauwig vrouwtje met een bitter gebittemondje, (...) die bij vertrek een lichte geur van zwavel achterlaat'. Het wijfje is getrouwd met Jebbe, een rood aangelopen man, die het nodig vindt bij iedere handdruk die hij geeft iemand te overtuigen van zijn enorme lichaamskracht.

In 'Het Bureau' van J.J. Voskuil uit 1996 komt Douwe Slofstra voor, een door de sociale dienst gestuurde, oudere man, oud-veldwachter te  Oudega, 'met een enigszins star gezicht en slimme oogjes, boerenslim.' (...) 'Hij had een onmiskenbaar Fries accent.' In de loop van het verhaal ontpopt hij zich als een tot vervelens toe zouteloze ambtenarengrapjes debiterende vent, die hardnekkig op een vrouw aast, om het even wie. Dat lukt ten lange leste, maar tot zijn schrik wil deze hem als snel in een bejaardenhuis geplaatst hebben. Kortom, een man waar je het niet mee kunt uithouden.

Schaatsen

In 'Bericht uit Berlijn' van Otto de Kat uit 2012 komt Watse Hepkema voor, een 'dierbaarste vriend' van Emma, een van de hoofdpersonages uit het boek. Verzetsman, die doodgeschoten wordt, natuurlijk na het uitrijden van de Elfstedentocht, zelfs op hockeyschaatsen, ja, doorzetters zijn het, die Friezen. En wat moet je daar ook anders dan schaatsen? 'Subtiliteit was nooit zijn handelsmerk geweest. Eerlijkheid wel. Een man van weinig woorden was hij, maar als hij sprak was het meestal raak', schrijft De Kat over wijlen Watse.

In 'Hokwerda's kind' van Oek de Jong uit 2002, is Hokwerda een eenzelvige boer, die zijn dochtertje keer op keer over de rietkragen van een sloot gooit, om haar sterker te maken. Na jaren vindt de inmiddels groot geworden dochter Lin hem terug met een nieuwe vrouw. De man heeft dan nog maar één aandachtspunt in het leven en dat is zijn garage. Een gesprek met hem is, voor zover dat ooit kon, helemaal niet meer mogelijk.

Janny Regnerus, spreekt in haar boek 'Het geluid van vallende sneeuw' uit 2006 de grote vrees van haar jeugd in Friesland uit: 'Wilde ik iets van de wereld zien, dan was het zaak niet aan een boerenzoon te blijven plakken.' En als er post voor haar komt op het adres van haar Friese ouders met de aanduiding 'miss' erop, dan vermoed ze dat de plaatselijke postbode daar wel om heeft moeten gniffelen: 'Miss, miss...Wie heeft het hier nu zo hoog in de kop?'

Auke Hulst bezoekt in zijn boek 'Kinderen van het ruige land' uit 2012 zijn grootouders in Leeuwarden. Oude Friezen met een mond vol sterke verhalen en een huis vol oude troep, waar ze geld mee dachten te kunnen verdienen, maar dat niet deden. Natuurlijk hadden ze niet in de gaten dat ze aan alle kanten bedonderd werden.

Incapabel

Ank uit 'De kuur' van Emily Kocken uit 2017 'bracht het vaak niet verder dan het uitstoten van onverstaanbare keelklanken, de handen van haar boom van een Friese vader wanhopig in de lucht, incapabel om te zeggen wat haar dwarszat'. En even verder: 'Zelfs wanneer de zon scheen, wist onze Friese stiefmoeder het binnen te laten miezeren'.

Als literaire auteurs al zo met het imago van Friezen omspringen, wat kun je dan nog verwachten van anderen? En moeten Friezen misschien ook nog eens kritisch naar zichzelf kijken. Hoe lang kan deze provincie verder met een agrarisch imago van koeien en klompen, terwijl elders in de wereld de robots oprukken en alles wat los en vast zit wordt gedigitaliseerd.

Het afnemende aantal boeren is een gegeven en zij die overleven gaan volop met hun tijd mee, zeker, maar dat is iets anders dan imago. De blik van buiten is lang niet zo positief als Friezen graag geloven. Buiten de provinciegrenzen is de Elfstedentocht namelijk ook wel eens géén gespreksonderwerp en worden kaatsen en fierljeppen hooguit 'wel aardig' gevonden. Te veel in het verleden blijven hangen, is een grote bedreiging als de wereld steeds sneller vooruit beweegt. Toen destijds plannen voor een Afsluitdijk werden gemaakt, waren het juist de meest Friese Friezen die daar niet zo blij mee waren. Zij geloofden lang in splendid isolation. Misschien nog wel steeds. Trek op die ophaalbrug.

Halsstarrig

Als iets ooit op een bepaalde manier is bedacht, moet het hier van sommigen altijd zo blijven. De flexibelen natuurlijk niet te na gesproken. Zo bouw je na verloop van tijd een imago op van halsstarrigheid en binnensmonds gegrom. En als je daar op aangesproken wordt, zeg je dat dat nu juist je unique selling point is. Leuk gevonden, want dan hoef je ook niet te veranderen. Maar red je het daarmee in de toekomst. 

Hedendaagse schrijvers zullen niet snel meer iemand omschrijven als een 'typische Rus' of een 'typische Italiaan', want wat bedoel je daar anno 2017 nog mee? De globalisering doet zijn werk al decennia, zachtjes maar gestaag. De 'typische Fries' kan kennelijk nog wel en veel Friezen doen aan deze stereotypering graag mee, diep van binnen ook wel beseffend dat ze zo zelf de hardnekkige karikatuur in stand houden van het simpele boerenmantsje met de slimme oogjes.

Ooit begon de succesvolle Nederlandse quizmaster Rudi Carrell een aflevering van een van zijn Duitse shows met een inleiding, omdat het programma die keer vanuit Ost-Friesland zou worden uitgezonden. Je ziet Carrell over een dijkweggetje rijden en stoppen om een boerenmantsje met slimme oogjes de weg te vragen. Naar Leer bijvoorbeeld. Het mantsje kijkt hem langdurig aan, zegt aanvankelijk nog niks, wrijft eens over zijn kin, zegt 'ach ja', wrijft weer over zijn kin, kijkt eens in de verte, kijkt weer naar Carrell in zijn auto en zegt nog maar eens 'ach ja'. Dan is de scène voorbij en begint de show. Na afloop van het anderhalf uur durende programma herhaalt zich de scène. Het Friese mantsje blijkt er nog steeds niet uit hoe hij de weg moet wijzen. Ziedaar de Duitse opvatting over Friezen.

Anna Tilroe

De Leeuwarder Courant interviewde Anna Tilroe, de gerenommeerde kunsthistorica die hier verantwoordelijk is voor het project Eleven Fountains in het kader van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018. Ze zei, heel voorzichtig ingekleed, dat je niet kunt wegwuiven dat Friezen landelijk blijkbaar een negatief imago hebben. Aanleiding was de bekrompen kritiek op het fonteinenplan, die landelijk de aandacht had getrokken en vervolgens werd gebruikt om de provincie maar weer eens weg te zetten als een bolwerk van kleingeestigheid.

Tilroe probeerde daarop het nationale collectieve geheugen te analyseren en wees erop dat de geslotenheid naar buiten toe, die lang kenmerkend is geweest voor Friesland, er bij velen kennelijk nog diep in zit. Dat is natuurlijk heel sympathiek geredeneerd, maar ondanks zekere veranderingen, hebben bepaalde groepen in deze provincie tot de dag van vandaag de neiging de grenzen van het eigen kleine gewest als zaligmakend te beschouwen. Dan moet je je ook niet verbazen als schrijvers daar dankbaar gebruik van maken. Dan ga je de afstand tot de rest van het land en de wereld onnodig vergroten. Dan vinden mensen het ook al snel normaal als je in Amsterdam zegt te gaan 'afreizen' naar Friesland, terwijl het om drie kwartier naar Harlingen gaat.

Laatst gewijzigd op 23-06-2017 om 16:44 uur




Meer Cultuur

Schilderkunst in Friesland als bewijs van evidentie

De expositie FRYSK over een eeuw Friese schilderkunst in Museum Belvédère levert veel bewijzen: dat Friese musea kunnen samenwerken, dat provinciale steun voor beeldende kunst in Fryslân evident is en dat er veel bijzonders van honderd kunstenaars is te zien.

Door Bert de Jong
 

Meekijken over de schouder van Bach

De driedelige Bijbel van Calov, die Johann Sebastian Bach (1685-1750) thuis geregeld opensloeg, waarin hij las, woorden onderstreepte en aantekeningen maakte, is heruitgegeven door Dingeman van Wijnen in Franeker. Het is een groot eerbetoon aan de componist Bach.

Door Marita de Jong
 

Zijn werk vormt de geschiedenis van Frans Walon 

Kunstenaar Frans Walon is altijd op jacht naar nieuwe beelden. Altijd heeft hij papiertjes bij zich. Om te tekenen, of om woorden en zinnen op te schrijven. Zijn werk is te zien bij Galerie Hoogenbosch in Gorredijk. Samen met dat van vrienden: Frans Walon & the Outsiders.

Door Marita de Jong

Friese Matteuspassy: ’In tranen boven de boerenkool’

‘Grau fan drôvens kleit de dage.’ Dit is de openingszin van de Fryske Matteuspassy, die op zaterdagavond 30 maart 2019 in de Sint Martinuskerk in Sneek en op zondagmiddag 31 maart in Koepeltheater in Leeuwarden wordt uitgevoerd. Dirigent en artistiek leider Gerben van der Veen vertelt over zijn blijvende liefde.

Door Marita de Jong
 

Het stil fluisterende oeuvre van Morandi 

Gestaag werkte de beroemde Italiaanse schilder Giorgio Morandi decennia aan zijn 'stil, fluisterend oeuvre'. Van New York ot Tokio vechten ze om zijn vaasjes. Het is Museum Belvédère in Oranjewoud gelukt zijn stillevenkunst in een expositie te tonen. Een wonder is geschied.

Door Marita de Jong

Leeuwarden door de ogen van kunstenaars

De Culturele Hoofdstad van Europa gevangen in schilderijen door de eeuwen heen. Dat is het thema van Leeuwarden De mooiste stadsgezichten van 1600 tot nu toe, die het hele jaar te zien is in Historisch Centrum Leeuwarden. Verspreid door de stad, in parkeergarages, etalages en bijvoorbeeld in de Kanselarij en de Harmonie hangen nog eens 25 pareltjes.

Door Marita de Jong
 

Alternatieve versie van LF2018 in open lucht

De eerste schilderijen van de mooiste openluchttentoonstelling van Fryslân hangen. In de binnenstad van Leeuwarden, die ‘een wereld vol kleur’ moet worden. Kunstenaar Marten Sale Brouwer (Manna Ori) kwam er speciaal voor over uit Japan.

Door Marita de Jong
 

Spraakmakende constructivisten en hemelbestormers

Topstukken van hemelbestormers zijn het in de ogen van Han Steenbruggen, directeur van Museum Belvédère. Het modernisme dat kunstenaars als Wobbe Alkema en Hendrik Werkman nastreefden, werd door het volk niet verstaan. De fascinatie van de conservator is terug te vinden in de tentoonstelling Constructivistische Verbanden.

Door Marita de Jong
 

Gesigneerde affiche Jan Wolkers als ‘aanmoedigingsprijs’ 

Jan Wolkers is weer volop aanwezig. De schrijver, beeldhouwer en schilder overleed tien jaar geleden op 19 oktober. Deze periode heeft schrijver Onno Blom nodig gehad om zich door het immense archief van Wolkers te worstelen en de biografie Het litteken van de dood te schrijven. Marita de Jong voegt er eigen herinneringen aan toe.

Door Marita de Jong
 

Musicus Hoite Pruiksma kiest in culturele revolutie voor het artistieke

Er moet altijd een innerlijke noodzaak zijn voor de dingen die je doet. Dat is het leitmotiv dat musicus Hoite Pruiksma (1958) al zijn leven lang hanteert. Dat geldt zeker voor de eerste Fryske Johannes Passion van zijn hand, die in 1999 in Workum in première ging. Dertien jaar heeft hij er aan gewerkt, vijf keer begon hij opnieuw.

Door Marita de Jong

Beeld en taal gekoppeld in 111 x Keunst op syn Frysk 

Kunstwerken vormen de basis voor 111 x Keunst op syn Frysk. De fascinatie voor de Friese taal leidt tot mooie vondsten. Woorden als 'strewelleguod' en 'wjittering' krijgen daarna verbeelding met Friese schilderijen. Zo gaat museale kunst en taal in een boek de wereld over.

Door Marita de Jong
 

Je zult maar Fries zijn in een literaire roman

Kom je een Fries tegen in de Nederlandstalige literatuur, dan gaat het doorgaans om een simpele, oude zonderling, die op onverwachte momenten rake dingen zegt. Van die dingen waar anderen, politiek correct als ze zijn, niks over durven zeggen. Betrouwbaar en eerlijk zijn ze wel. 

Door André Keikes

Fryske Mattéus Passy in 2018: door fout zijn het er twee

Culturele Hoofdstad 2018 inspireert tot zaken die er al lang zijn. Een Fryske Mattéus Passy door het Noord Nederlands Orkest in het feestjaar 2018 lijkt op iets bijzonders. Blijkt er opdracht gegeven voor een vertaling, niet wetende dat Eppie Dam deze in 2008 al gemaakt heeft. 

Door Marita de Jong
 

Zorgplicht voor verweesde beelden, of toch verval

Waar is de zorgplicht voor openbaar kunstbezit? Inwoners van Gorredijk konden stemmen over de toekomst van het beeld de Levende Ent van kunstenaar Jaap van der Meij, dat voor cultureel centrum De Skâns staat. Vier opties: opblazen, in stukken zagen, afbouwen en herstellen en verplaatsen. 

Door Marita de Jong
 

Zon is de peper in het landschap

Christiaan Kuitwaard speelt met de horizon en laat zich betoveren door de zee en wolkenluchten. Altijd ontdekt de schilder weer iets nieuws: ,,Van één voorwerp zou ik wel honderd schilderijen kunnen maken.'' Op 25 en 26 maart is werk van hem te zien bij galerie Steven Sterk in Gorredijk. Vanaf 14 april drie maanden bij Museum Belvédère.

Door Marita de Jong
 

Afsetters met precisie en durf, want elk boek is eng 

Het gebedenboek van Mata Hari uit de collectie van het Fries Museum ligt nu bij Frisian colorists & restorers. ,,Het moet mooi'', zeggen Evelien de Boer, Antonio Leemburg en Fredau Metselaar. Zij nemen het boekje onder handen voor een restauratie. Spannend, want ,,elk boek blijft eng''.  

Door Marita de Jong

Museumblockbusters: kunst in greep van de marketing

De geroemde overzichtstentoonstelling met het werk van Alma Tadema in het Fries Museum, haalde binnen een maand vijftigduizend bezoekers. Dat zijn er even veel als vroeger in een heel jaar. Maar is die kaskraker-benadering wel duurzaam en bepalen hoge bezoekersaantallen of een museum van waarde is?

Door André Keikes
 

Friezen zijn slechte bioscoopbezoekers

Friezen gaan van alle Nederlanders het minst naar de bioscoop. Gemiddeld bezoeken ze 1,1 keer per jaar een film. Het cijfer steekt schril af bij de Randstad. Bioscoopketen Pathé heeft als doel om het Friese bezoekcijfer te verdubbelen.

Door De Redactie

Hele wereld kijkt binnen in huis schilder Ruurd Wiersma

Wat hebben de Friese schilder Ruurd Wiersma en de zanger David Bowie met elkaar gemeen? Ze staan beiden in het novembernummer van het vermaarde internationale blad World of Interiors van Vogue. Het huisje in Burdaard staat bovendien als topper op de Toonbeeldenlijst.

Door Bert de Jong
 

Huizen uit de wederopbouw en hun bewoners van nu

Op zoek naar 'it oare Fryslân' heeft fotograaf Sipco Feenstra uit Leeuwarden oog voor de naoorlogse architectuur. Deze is snel uit het straatbeeld aan het verdwijnen. Maar een expositie in Tresoar in Leeuwarden laat de toenmalige modernisering van de provincie zien. Mijmeren over de jaren vijftig en zestig.

Door Marita de Jong

Louis Le Roy, vijftig jaar rentmeesterschap

Als eerbetoon aan zijn schepper, Louis Le Roy (1924-2012), zou je er lopend heen moeten gaan: de eerste ecokathedraal, in Mildam bij Heerenveen. Dit jaar worden zijn eerste symbolen van theoretisch en praktisch nadenken over natuur en duurzaamheid vijftig jaar. En daar wordt bij stil gestaan.

Door André Keikes
 

De rozen van Heliogabalus topstuk op expositie Alma Tadema

Het liep storm bij het Fries Museum voor een Friese schilder van internationale allure. Nog nooit was er zo veel werk van Sir Lawrence Alma Tadema te zien: in Leeuwarden een overzichtstentoonstelling met De Rozen van Heliogabalus als topstuk en het bij de BBC herontdekte Portret van Leopold Löwenstam als onverwachte toegift. 

Door Wio Joustra

De liefde ontrafeld met dans in het zand

Als de voorstelling voor even ontaardt in uitgeschreeuwde frustratie laat dit de toeschouwers van ‘Wachten op de Liefde’ van de Dansdivisie niet ongemoeid. Deze dansavond in het Leeuwarder Bos is allerminst eentje van ‘en ze leefden nog lang en gelukkig.

Door Nico Hylkema
 

Actuele thema’s in werk Käthe Kollwitz  

Een terugkerend thema in het werk van kunstenares Käthe Kollwitz (1867-1945) is de moeder die haar kinderen probeert te beschermen tegen naderend onheil. Persoonlijke tragedies hebben een grote rol gespeeld. Hoe actueel haar werk nog steeds is, was te zien in Museum Belvédère tijdens een expositie.

Door Marita de Jong

Jazz in Leeuwarden: de toeter voorop

Jazz heeft van oudsher een (groot)stedelijk gezicht. Natuurlijk wordt er tegenwoordig ook wel jazzy geïmproviseerd in dorpszaaltjes, desnoods in een ontruimde zomerse stal – de grenzen tussen stad en platteland zijn immers knap vervaagd – maar toch heeft jazz in Friesland nog steeds wel iets paradoxaals. 

Door André Keikes
 

Slapen in postkantoor, warenhuis in de Beurs?

Als een mooi, historisch gebouw zijn functie verliest, is de eerste reflex: zonde. Maar kijk je naar de herbestemming van veel van zulke panden, dan zie je al snel: ze zijn nog nooit zo mooi geweest. Denk aan Post Plaza in het oude hoofdpostkantoor van Leeuwarden, de vuurtoren van Harlingen of het woonzorgcentrum in het voormalig psychiatrisch ziekenhuis in Franeker.

Door André Keikes

Park Vijversburg in Tytsjerk is niet stoffig meer

Stapsgewijs veranderde het ‘bos van Ypey’ in Tytsjerk de laatste jaren van gezicht. Het wat ‘stoffige’ negentiende-eeuwse park met zijn slingerpaadjes, oranjerie en volière is nu een bijdetijds cultuur- en natuurpark. Aan het begin van de zomer, op 2 juli, is de officiële opening. 

Door André Keikes
 
 

Thom Mercuur (1940-2016), de man die het ’m flikte

Mensen met een hart voor kunst én een ondernemende geest zijn zeldzaam. Nog zeldzamer zijn zij die hun dromen ook werkelijk doen uitkomen. Tot die uitzonderlijke groep behoorde de dinsdagnacht 20 januari 2016 op 75-jarige leeftijd overleden kunst- en museumman Thom Mercuur. Cultureel Friesland had er zonder hem anders uitgezien.

Door André Keikes
 

Vrijwilligers in museum redden Kopperprent

Lang was de Kopperprent het hoogtepunt voor drukkers en uitgevers om het nieuwe jaar in te luiden. Maar die laten het nu voor wat het is. De grafische sector is nog maar een derde van wat er ooit in Friesland was. Liefhebbers houden de Koppertraditie nog in stand. 

Door De Redactie

De kunstuitleenformule raakt niet uitgewerkt

De eerste kunstuitleen van Nederland, die van de Stichting Beeldende Kunst (SBK) in Amsterdam, viert zijn zestigjarig bestaan. Het was de Leeuwarder beeldend kunstenaar Pieter Kooistra die het initiatief nam. Zijn idee leeft in onze tijd meer dan ooit.

Door André Keikes
 

Sjoerd de Vries: Fries Kampioen Kunstschilderen 

Het is een gave, zegt de schilder Sjoerd de Vries over zijn kunstenaarschap. Hij begon met tekenen op beslagen ramen. Op 20 november 2015 heeft hij de prestigieuze Gerrit Benner prijs 2015 ontvangen voor zijn oeuvre. Nu is er een overzichtstentoonstelling in museum Belvédère in Oranjewoud: 'Heimwee naar de toekomst'.

Door Marita de Jong
 

Kunst kleurt het leven van Sir Lawrence Alma Tadema

Friesland heeft altijd een tamelijk negatieve houding aangenomen tegenover het werk van de in Dronrijp geboren en in Leeuwarden getogen schilder Sir Lawrence Alma Tadema (1836–1912). Terwijl de Britten hem bewierookten als een van de grootste kunstschilders van zijn tijd, werd hij in Nederland en in Friesland in het bijzonder verguisd als een schilder van kitsch.

Door De Redactie
 

Jan van der Kooi: ’Kunst kan bruggen slaan’

Tekenaar/schilder Jan van der Kooi (58) uit Burgum geeft in Bethlehem gastlessen aan studenten. Hij proeft de vermoeidheid van de bevolking om de vijand van de ander te zijn. ,,Ik zie de verbijstering in hun ogen. Ze zijn bezig met overleven.''

Door Karin de Mik
 

Blikvangers van Tinus van Doorn

,,Ik streef in mijn werk naar de weergave van de bevreemding en de wonderlijkheid, die deze wereld voor mij heeft'', schreef de kunstenaar Tinus van Doorn in 1932. Zijn schilderijen hangen nu bijeen samen met de Friese blikvanger Oogst.

Door Marita de Jong

Dieren binnenstebuiten – op anatomische safari

Dieren lijken op elkaar. En dieren lijken op mensen. Dat is de kernboodschap van de fascinerende tentoonstelling 'Animal Inside Out', die vanaf 3 oktober in het Fries Natuur Museum te zien is. Op 25 december hebben al vijftigduizend bezoekers bekeken hoe een dier er van binnenuit ziet. De expositie trekt een recordaantal bezoekers. 

Door Karin de Mik
 

Wat Koos Tiemersma slagget en Hylke Speerstra net

It winnen fan in ‘grand slam’ hearde ta de mooglikheden foar de Fryske skriuwer Ale S. van Zandbergen. Hie er de Gysbert Japicxpriis 2015 wûn, dan hie er trije wichtige literêre prizen yn de bûse. Mar it wie net sa: Koos Tiemersma is de winner mei syn digiboek Einum

Door De Redactie
 

Samen nadenken op het Jabikspaad

Wie de politiek een beetje volgt, hoort weinig anders dan ‘ieder voor zich’ en ‘zelfredzaam zijn’. Die woorden zijn ook van toepassing op de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela, maar de achterliggende gedachte is juist het tegenovergestelde. Beginnen kan op talloze plekken in Europa, ook op het Jabikspaad, dat begint in St. Jacobiparochie.

Door André Keikes
 
 
 

Friese terpdame kijkt ons in de ogen

Zo zag een Friezin er in de zevende eeuw uit. De 'terpdame' heeft een gezicht gekregen. Het is een vrouw van tussen de 40 en 50 jaar, met opgestoken haar. Een brede neus en een dunne bovenlip. Rimpels, een stoere, haast trotse blik. 

Door Karin de Mik

Er is een Jan Mankes te koop

Het kan. Een schilderij kopen van Jan Mankes (1889-1920). Er hangt er nu een te koop bij Galerie 2000 in Blaricum. Museum Belvédère wil het echter niet hebben.

Door Bert de Jong
 

Erfgoedwet past op zwaard Grutte Pier

UPDATE - Wie iets fouts van plan is met het zwaard van Grutte Pier, die kan het vergeten. De nieuwe Erfgoedwet regelt in 2016 de zorg voor het cultureel erfgoed in ons land. De Tweede Kamer heeft op 16 juni de wet aangenomen, zelfs nog aangescherpt.

Door Bert de Jong

Blinkend zilver in Harlingen

Topstukken uit de grootste particuliere zilververzameling van Nederland staan te pronk in zilverstad Harlingen. De tentoonstelling Een verborgen zilverschat in museum Hannemahuis is een topper. Op 19 juni is er een zilverkeuring.

Door Karin de Mik
 

Sir Alma Tadema leefde voor de kunst

Een van de beroemdste Friezen ooit is: Sir Lawrence Alma-Tadema (1836-1912). Een ‘Sir’ die Fries is gebleven, maar groot werd in Engeland, vertelt het boek over hem: Kunst kleurt het leven. Nu toont het Fries Museum ook het eerder aangekochte topstuk.

Door Wio Joustra

Bommen op Rotterdam door Friese ogen

Op 13 mei was het precies 75 jaar geleden dat Rotterdam werd gebombardeerd door de Duitse luchtmacht. Schrijfster Aly van der Mark uit Hurdegaryp maakte het bombardement als baby mee. Op zolder vond ze drie jaar geleden een koffer vol met brieven die haar ouders in de oorlogsjaren aan familie in Friesland stuurden. Ze schreef er een boek over.

Door Karin de Mik
 

Een kunstacademie van onszelf

Friesland, dat bastion van gerenommeerde autodidacten, heeft door de jaren heen een wat dubbele verhouding gehad met kunstopleidingen. Toch blijft er altijd behoefte aan een plek waar kennis en talent samenkomen.

Door André Keikes
 
 
 
Pagina 1 van 1