Last van ergernissen? Koop een kettingzaag
Slaapgebrek, tegenwind, vitaminetekort, hondenpoep. Van alles kan de irritatiegrens doen zakken. Opeens erger je je aan de lopende band. Een kettingzaag biedt soelaas.
Door Wiebe PennewaardMaanden stap je fluitend heen over de onvolkomenheden die onvermijdelijk aan het leven kleven. Je verbaast je eens, haalt de schouders op, relativeert en filosofeert. Sommige zaken zijn nu eenmaal zoals ze zijn, en andere zaken zijn weer anders. Probeer niet de regen terug te sturen naar boven. Maak je alleen druk over kwesties waar je iets aan kunt veranderen. Maar dan, in zo'n derde week van november, bekruipt je de onbedwingbare behoefte ergens eens geducht de kettingzaag in te zetten.
We zijn in oorlog, kakelde Mark Rutte president François Hollande na. Van het Franse staatshoofd is die verklaring richting Islamitische Staat nog begrijpelijk, gezien de jongste terreurdaden in Parijs. En meer nog gezien de aanstaande regionale verkiezingen in Frankrijk, waar islamhaatster Marine Le Pen met zulke oorlogstaal op een flinke overwinning afstevent.
Van Rutte is het onbegrijpelijk. IS is een criminele organisatie die in tal van landen een afschuwelijke terreur uitoefent. Oorlog voer je met een land, een staat. Als zo'n natie jou heeft bezet, of omdat je de leiders in die natie wilt verdrijven. Je bent dan ook bereid alle middelen in te zetten, van diplomatie tot grondtroepen. Een organisatie bestrijd je. Het liefst om de groepering te gronde te richten, en als dit niet lukt om in elk geval uitbreiding te voorkomen. Nooit zul je ergens de overwinningsvlag kunnen planten. Nieuwe strijders kunnen achter je rug zo weer opduiken.
Dit weet de Nederlandse premier natuurlijk ook. Waarom dan toch zo'n luchtledige oorlogsverklaring? Stoerdoenerij. Inspelen op de emoties onder de mensen in het land. Stiekem weer drie stemmen weglokken bij Le Pens geloofsgenoot Wilders, voor wie IS een geschenk van Allah is. Deze keer kon ik niet alleen moedeloos het hoofd schudden. Grimmig controleerde ik in de loods of de ketting op de Stihl MS-290 nog scherp genoeg is.
Flats eroverheen: Alexander Pechtold
Flats eroverheen: Alexander Pechtold. Zelfingenomen liet de D66-voorman in De Telegraaf optekenen dat hij in 2012 maanden had gevochten tegen de bezuinigingen op de AIVD en politie. Hij noemde, terugkijkend, deze ingrepen door het kabinet Rutte-3 ,,echt onbegrijpelijk''. In een vernietigende column veegde NRC-redacteur Tom-Jan Meeus de vloer met hem aan. De doorrekening door het CPB van het verkiezingsprogramma uit 2012 leerde dat D66 destijds een half miljard euro wilde bezuinigen op veiligheid, plus een half miljard op Defensie.
Meeus: ,,De 65 miljoen die de coalitie van het AIVD-budget haalde, was, ik zeg het maar even, geen kwart van de bezuinigingen op veiligheid die Alexander zelf van plan was.'' Zo probeert een politicus – toch niet de allerdomste in het zittend parlement – zich naar weer een zeteltje winst in de opiniepeilingen te bluffen. Opnieuw lukte het me niet slechts te knarsetanden. In de loods bleek er gelukkig ook ruim voldoende smeerolie voor de zaag.
Ook onbelangrijker zaken deden de bloeddruk gevaarlijk stijgen, waar eerder een stevige wandeling met de hond voldoende afkoelde. Je wilt je eens serieus verdiepen in de aflopende zorgverzekering. Anderhalf uur staar je naar de tabellen in de vergelijkingssites Independer, Geld.nl, Zorgwijzer, Zorgkeus, Zorgkiezer, Zorgverzekeringvergelijken, de Zorgvergelijker van de Consumentenbond. Dan weer eindigt je huidige verzekeraar tamelijk hoog, dan weer ergens in het midden, dan weer wordt hij helemaal niet genoemd.
Van de uitleg over hoe een zorgpremie wordt bepaald, krijg je knetterende koppijn. Selecteren op premiehoogte? Het criterium prijs-kwaliteit lijkt verstandiger. Verrek, waar komen opeens al die rapportcijfers vandaan? O, er zijn beoordelingen door klanten. Betrouwbaar? Geen idee. In de loods liggen, zoals het hoort, ook de helm, de veiligheidsbril en oorbeschermers klaar.
Hij kan best even drie meter lopen
De advertentie van Eneco doet de deur dicht. Nu is het mooi geweest. Met de slimme thermostaat Toon kun je vanuit je luie stoel de centrale verwarming hoger en lager zetten. Het plaatje toont een senior in een fauteuil met voetensteun, die iets met een tablet doet. Hij is niet bedlegerig. De man ziet er kwiek uit, en zou best even kunnen opstaan en drie meter lopen. Dit is de gemiddelde afstand vanuit een luie stoel naar de thermostaat aan de kamerwand.
En ja hoor. Ook de verlichting kan hij zittend bedienen. Je moet er verdorie toch niet aan denken dat je helemaal naar het lichtknopje moet lopen. Dat wordt extra vroeg op en brood mee. In de loods trek ik aan het koord, en de zaag brult direct. Goed zo.
Dan verdampt de ergernis. Ik kan de zaag wel zetten in allerlei irritante types, te Den Haag, in het ziektekostenverzekeraarswezen en bij voorheen prettige nutsbedrijven, maar dat wordt een bloedbad. En daar hebben we zonder mij al genoeg van. We doen het anders. Bij de gemeente dien ik een aanvraag in om zestien overjarige elzen op het erf om te zagen. En aan wie ik denk bij het ruige rooien, dat is mijn eigen kleine genoegen.
Laatst gewijzigd op 20-11-2015 om 14:37 uur